فصلنامه قضانامه یکی از نشریات جدید نهادیست که ریشه دارترین موسسه آموزش تخصصی قضات است که از ابتدای دهه ۱۳۶۰ متناسب با نیازها و اقتضای زمان فعالیت خود را آغاز نموده است.
در راستای همین هدف، نخست هیأت تحریریه مرکب از استادان برجسته حقوقی کشور، که واجد شرایط مذکور در آیین نامه تعیین اعتبار مجلات علمی کشور هستند و نیز همکاران قضایی، انتخاب شدند. همچنین رویکرد عمده در این فصلنامه، چاپ مقاله‌هایی است که ما را به مرزهای جدیدتری در دانش حقوقی و بینش قضایی برسانند و مبانی این علم را عرضه کنند و یا با نگاهی علمی به واقعیت‌های قضایی بپردازند. در همین راستا، مقاله‌هایی که با طرح موضوع های چالش‌برانگیز، به حل معظلات حقوقی ـ قضایی کشور کمک کنند و موجب انتقال اندیشه‌های نوین حقوقی از مراکز علمی ـ پژوهشی به قضات و دستگاه قضایی یا بالعکس موجب انتقال تجربه های قضایی به مراکز علمی و تحقیقاتی کشور شوند، در اولویت چاپ خواهند بود. همچنین از آنجا که یکی از موانع رشد و توسعه در کشور ما قوانین و مقررات نادرست است، این فصلنامه مقاله‌هایی را که لوایح حقوقی و طرح‌های قانون گذاری و قوانین مصوب و مقررات و رویه قضایی را به نقد می‌کشند، به دیده منت می‌پذیرد.
سیاست دسترسی آزاد:
فصلنامه قضانامه یک مجله کاملاً دسترسی آزاد است و همه مقالات آن بلافاصله پس از انتشار به‌صورت رایگان وآنلاین در دسترس عموم قرار می‌گیرند. همه محتوای این مجله تحت مجوز Creative Commons Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) منتشر می‌شود، که دسترسی آزاد و نامحدود را برای کاربران فراهم می‌کند. همه نویسندگان این امکان را دارند که مقالات خود را تحت شرایط این مجوز منتشر کنند.
شرایط مجوز:
بر اساس تعریف وب‌سایت Creative Commons، این مجوز به دیگران اجازه می‌دهد که آثار شما را توزیع، بازترکیب، تطبیق و حتی برای اهداف تجاری استفاده کنند، مشروط بر اینکه به درستی به خالق اصلی اثر اعتبار دهند. این مجوز بیشترین سازگاری را برای نشر و استفاده حداکثری از محتوای دارای مجوز فراهم می‌کند.
سیاست حقوق نشر:
بر اساس مجوز (CC BY 4.0)، حقوق نشر هر مقاله منتشرشده در فصلنامه قضانامه در اختیار نویسنده/نویسندگان باقی می‌ماند، اما همه افراد می‌توانند محتوا را دانلود، استفاده مجدد، بازنشر، توزیع و کپی کنند، مشروط بر اینکه به درستی به نویسنده اصلی و منبع استناد شود. نویسندگان حقوق مالکیت و نشر نامحدودی دارند؛ از جمله حق استفاده مجدد، توزیع و بازنشر اثر